Alternatywa Socjalistyczna Polska sekcja International Socialist Alternative
Erin Brightwell, Socialist Alternative; tekst ukazał się w 42. numerze „Jedności Pracowniczej”
Dzięki kolektywnemu oburzeniu i solidarności wyrażonej przez miliony ludzi w kampanii #metoo, nastąpiła istotna zmiana sposobu postrzegania molestowania i przemocy seksualnej oraz reakcji na nie – przynajmniej jeśli sprawca jest kimś znanym. Nowa kultura braku tolerancji wobec przemocy seksualnej zachęciła coraz więcej kobiet do publicznego wskazywania swoich opresorów. Podczas gdy zwolnienie ze stanowisk bogatych i wpływowych drapieżców seksualnych wokół sprawy Weinsteina jest zwycięstwem, nie zatrzymujmy się na tym. Następnym krokiem jest budowanie ruchu milionów na ulicach, kolektywnej akcji i strategicznego aktywizmu wycelowanego w napastowanie seksualne w każdym miejscu pracy. Nadal aktualne jest zadanie obalenia Trumpa – głównego drapieżcy.
Jeśli nowy, odmłodzony ruch kobiet chce wygrywać w sposób znaczący dla codziennego życia kobiet z klasy robotniczej, musi rozwinąć własne organizacje i strategie. „Czas minął” (Time’s Up) – inicjatywa rozpoczęta przez kobiety w Hollywood, zebrała 17 mln $ na reprezentacje prawną dla ofiar molestowania. Jest to dobry początek, podobnie jak list sygnatariuszy Time’s Up rozszerzający solidarność na kobiety z klasy robotniczej – np. uwzględniając robotnice rolne, które opublikowały swój własny list wparcia dla aktorek w listopadzie.
Podczas gdy środki na pomoc prawną na pewno będą pomagały ofiarom, istniejące ramy prawne są niewystarczające by pozwać pracodawcę za molestowanie seksualne. Nawet kiedy pracownice wygrywają odszkodowania, warunki ugody mogą powodować, że ofiary rezygnują ze swoich posad, które często są najlepszymi stanowiskami jakie dana osoba może zdobyć.
Uzyskanie prawdziwych reform
Podobnie jak w przypadku innych uciskanych grup, zdobycze kobiet są efektami walki, nie prezentami z góry. Ochrona prawna przed molestowaniem, choć niewystarczająca, istnieje tylko dlatego, że zorganizowany ruch kobiet lat 60-tych prowadził kampanię łączącą protesty ze strategiami legalistycznymi. Domagały się one prawa dyskryminacyjnego ze względu na płeć, tak jak wcześniej ze względu na rasę podczas Ruchu Praw Obywatelskich.
Publiczne wskazywanie sprawców w czasach współczesnych było używane efektywnie, by nagłośnić kwestię molestowania. Dzielenie się naszymi historiami pomaga budować solidarność, ale nie wystarcza, by wstrząsnąć seksistowskim i politycznym establishmentem. Zorganizowany ruch jest konieczny, by uzyskać reformy, które ułatwią zgłaszanie molestowania i ochronią ofiary od zemsty pracodawców.
Argumentowaliśmy, że taki nowy system musi powstać w każdym miejscu pracy, z demokratycznie wybieranymi przez załogę przedstawicielami przyjmującymi skargi, którzy byliby federalnie chronieni przed zemstą szefów. Ramy prawne również muszą być radykalne zmienione. Oznacza to skończenie z klauzulami w kontraktach, które narzucają arbitraż firmowy. Te klauzule powstrzymują ponad połowę pracowników w USA przed możliwością pójścia do sądu.
Oczywiście zmiana na poziomie federalnym w sytuacji gdy system polityczny jest zdominowany przez antykobiecą Partię Republikańską i korporacyjną Partię Demokratyczną może wydawać się nierealna. Ale reformy mogą być również realizowane na poziomie stanowym, podobnie jak zrobił to ruch za minimalną płacą godzinową 15$. Związki zawodowe mogą również żądać pozycji przedstawiciela załogi przyjmującego skargi w negocjacjach umów zbiorowych.
Jedyną drogą zwycięstwa i utrzymania poważnych reform jest masowa kampania oraz zmobilizowana i aktywna siła robocza odmawiająca powrotu do przeszłości. 45 lat temu kiedy ruch robotniczy był znacznie silniejszy, powołano Administracje BHP, która ocaliła życie tysiącom robotników. Dzisiaj korporacyjna Ameryka będzie ostro odpierać wszelkie kwestionowanie jej dominacji w miejscu pracy i reformy będą wymagały masowego nacisku z dołu. Ostateczne obalenie seksizmu będzie wymagało kompletnego skończenia z ich władzą i kontrolą nad życiami dziesiątek milionów ludzi.
Rola solidarności
Przemoc i molestowanie seksualne są wyrazem władzy. Izolowana pracownica walcząca z drapieżcą w pracy, nawet takim, który nie jest szefem, ma małe szanse powodzenia w powstrzymaniu nadużyć i uzyskaniu sprawiedliwości.
Przezwyciężenie głęboko zakorzenionego seksizmu, który utrzymuje ofiary w izolacji i bezsilności będzie wymagał kolektywnej akcji zjednoczonej siły roboczej ze strajkiem włącznie, zwłaszcza w toksycznych środowiskach gdzie managerowie odmawiają podjęcia działania. Siła robocza wśród której molestowanie jest tolerowane będzie podzielona i słaba. Siła robocza w której mężczyźni i kobiety stają razem w solidarności z tymi, którzy zmagają się z molestowaniem będzie dużo bardziej zjednoczona i zdolna do walki na wszystkich innych frontach.
Związek Zawodowy Pielęgniarek opublikował ważny tekst o krytycznej roli związków zawodowych w walce przeciwko molestowaniu w miejscu pracy. Związek pracowników hoteli UNITE-HERE osiągnął ważne zwycięstwa w Chicago i Seattle żądając od kierownictwa hotelu wyposażenia pokojówek w przyciski alarmowe. Ruch związkowy jako całość ma potencjał, by przewodzić w walce #metoo i galwanizować miliony kobiet z klasy robotniczej uzwiązkowionych czy nie. Związki mogłyby organizować masowe spotkania i oferować się jako centra organizacyjne ruchu przeciwko pracodawcom, którzy są współwinni sytuacji molestowania w miejscu pracy.
W przeciwieństwie do stanowiska Związku Pielęgniarek, że drogą naprzód jest kolektywna akcja w miejscu pracy kobiet z klasy robotniczej, wiele prominentnych kobiet w biznesie, władzach państwowych, mediach i innych instytucjach mówi nam, że wystarczy że będzie więcej kobiet na szczycie.
Kapitalizm jest systemem, który podporządkowuje się jedynie logice zysku. Kiedy wybór jest pomiędzy wykorzenieniem molestowania na każdym poziomie organizacji bez względu na koszt dla akcjonariuszy, a zamieceniem problemu pod dywan, nie możemy ufać żadnym korporacjom że zrobią to co należy – niezależnie kim jest CEO; jest jasne że kobiety na pozycjach władzy nie są gwarantem poprawienia sytuacji pracujących kobiet.
Biorąc pod uwagę otwarcie antykobiecą praktykę Partii Republikańskiej, Demokraci ustawiają się w pozycji do skanalizowania energii walki z molestowaniem w wyborach uzupełniających 2018.
Należy prześledzić prawdziwy dorobek Demokratów w kwestii molestowania. Chronili oni wielu polityków z długą historią oskarżeń i udowodnionych przypadków nadużyć seksualnych, Bill Clinton jest tylko najbardziej znanym z nich. Co więcej – jaka jest strategia Demokratów, by odnieść się do molestowania w miejscu pracy dla woźnych, pokojówek, kelnerek – zawodów w których kobiety z mniejszości etnicznych i imigrantki są nieproporcjonalnie reprezentowane – jak i milionów innych kobiet pracujących?
Wybieranie Demokratów i Demokratek nie gwarantowało działania w celu poprawienia warunków dla ofiar w przeszłości. W kwestii mieszkalnictwa, opieki zdrowotnej, miejsc pracy, rasistowskiej przemocy policyjnej i szeregu innych kwestii, establishment Partii Demokratycznej był przeszkodą dla istotnych zmian, jakie są konieczne do poprawy jakości życia ludzi z klasy robotniczej.
Przemowa Opry Winfrey na temat molestowania i przemocy seksualnej podczas rozdania Złotych Globów odegrała pozytywną rolę w promowaniu sztandaru #metoo i wiele osób ma teraz nadzieje, że będzie ona starowała na prezydenta. Jednakże choć Oprah ma rację chwaląc kobiety które opowiadają swoje historie, to nie ma ona nic do powiedzenia o kolektywnym działaniu czy budowaniu masowego ruchu. Jest to zgodne z linią establishmentu Partii Demokratycznej i jest jasne, że Oprah jako miliarderka, nie jest krytykiem kapitalizmu.
Główną strategią kapitalizmu jest utrzymanie władzy garstki nad miliardami ludzi pracy w skali świata, podzielić pracowników po liniach rasowych, narodowych, religijnych i płciowych. Socjalistyczny feminizm uznaje, że ucisk kobiet jest częścią systemu kapitalistycznego i nie jest spowodowany tylko złym prawem, przestarzałymi obyczajami czy samymi mężczyznami. Socjalistyczny feminizm walczy o reformy, które uczynią prawdziwą różnicę w życiu kobiet i o budowę solidarności wśród ludzi z klasy robotniczej. W tym samym czasie uznajemy, że pełne wyzwolenie kobiet jest możliwe tylko na bazie socjalistycznej transformacji społeczeństwa, która wyeliminuje wszystkie formy ucisku.
