Przygotowania do nowych zwrotów akcji w „erze nieładu”

Danny Byrne – ISA International Executive

W dniach od 30 stycznia do 5 lutego ponad 100 delegatów i gości uczestniczyło w 13. Światowym Kongresie Międzynarodowej Alternatywy Socjalistycznej (International Socialist Alternative). Uczestnicy pochodzili z ponad 30 krajów, ze wszystkich kontynentów.

Większość delegatów uczestniczyła osobiście, gromadząc się w Belgii. Inni byli zmuszeni uczestniczyć w obradach kongresu przez internet, niektórym odmówiono wydania wizy z powodu rasistowskiej polityki naszych śmiertelnych wrogów – kapitalistów i imperialistów na całym świecie – a jeszcze inni nie mogli podróżować z powodu wojny i imperializmu. Co najważniejsze, wychodzimy z tego kongresu wzmocnieni, aby zwrócić naszą pełną uwagę na doprowadzenie do obalenia tych dekadenckich potęg, poprzez masowy ruch zorganizowanej klasy robotniczej i wszystkich uciśnionych na całym świecie.

Światowy Kongres jest najwyższym organem decyzyjnym ISA. Wybrani delegaci ze wszystkich sekcji dyskutują, debatują i decydują o głównych liniach programu politycznego ISA, planach organizacyjnych i orientacji politycznej, a także wybierają jej organy kierownicze. Światowy kongres jest wydarzeniem nieskończenie bardziej demokratycznym niż inscenizowane zgromadzenia organizowane przez różne odcienie partii prokapitalistycznych, socjaldemokratycznych czy reformatorskich na całym świecie. Ustępujące kierownictwo nie ma głosu (poza orientacyjnym) w obradach, a kongres można w każdej chwili odwołać, aby rozliczyć organy kierownicze.

Ten kongres był imponującym ćwiczeniem w zbiorowym przywództwie. 36 różnych towarzyszy wygłosiło przemówienia wstępne lub końcowe podczas sesji, co stanowi liczbę większą niż całkowita liczba pełnoprawnych członków ustępującego Komitetu Międzynarodowego. Apetyt na dyskusje i debaty sprawił, że podczas dynamicznego i żywego siedmiodniowego spotkania sesje wielokrotnie przedłużały się do wieczora.

Era nieładu – wyostrzając nasze analizy

W samym środku nowego „wieku nieładu” w wydarzeniach globalnych – naznaczonego przez wielokrotne i nakładające się na siebie historyczne kryzysy kapitalizmu – intensywne dyskusje i debaty są dokładnie tym, czego potrzebują marksiści, aby zrozumieć otaczającą nas sytuację i zadania, jakie stawia ona przed nami w budowaniu walki o socjalizm. W sesji otwierającej – wprowadzonej przez Vincenta Kolo i Sonję Grusch, a zamykającej sesję przez Serge’a Jordana – cytowano redaktora Financial Times Adama Tooze’a, który powiedział: „Witamy w świecie multikryzysu”.

Dramatyczne zwroty akcji na poziomie narodowym, regionalnym i globalnym, pojawiające się w szybkim tempie, mogą być dezorientujące, jeśli nie są rozumiane w kontekście głębszych procesów, które wyjaśniają, co się dzieje i dlaczego. ISA odnosi się do naszych prób rozwinięcia takiego rozumienia jako „Światowych Perspektyw” i to właśnie od dwudniowej dyskusji na ten temat rozpoczął się Światowy Kongres. Dwa projekty dokumentów, które zostały przedstawione przed kongresem przez ustępujące kierownictwo – jeden dotyczący globalnych międzynarodowych trendów i procesów, drugi dotyczący tego, jak przejawiają się one w różnych regionach – były intensywnie dyskutowane i poprawiane przez delegatów, zanim zostały przyjęte jednogłośnie. Sesja plenarna została uzupełniona przez komisje, które szczegółowo omówiły wydarzenia w Europie, Ameryce Łacińskiej, Chinach i Afryce.

Po naszym ostatnim światowym kongresie w 2020 roku, ISA zaczęła rozwijać ramy, które próbują powiązać różnorodne wątki kryzysu kapitalistycznego, wszystkie wraz z ich manifestacjami w polityce i walce klasowej. W dokumentach, artykułach i dyskusjach próbowaliśmy nakreślić zarys nowej ery nieładu zastępującej erę neoliberalnej globalizacji, z kilkoma kluczowymi cechami. Należą do nich: deglobalizacja i powrót państwa narodowego na pierwszy plan, nowa era zdominowana przez geopolityczną (czyli między imperialistyczną) rywalizację, której sednem jest nowa zimna wojna między USA a Chinami, pogłębiający się kryzys polityczny charakteryzujący się upadkiem „centrum” i głęboką polaryzacją oraz nowa epoka potencjału rewolucyjnego przeplatającego się z niebezpieczeństwem kontrrewolucji.

Udział w dyskusji towarzyszy z całego świata zdecydowanie potwierdził, że wydarzenia nadal umacniają te ramy. Chociaż Międzynarodowy Fundusz Walutowy złagodził ostatnio swoje prognozy dotyczące światowego kryzysu gospodarczego, w żadnym z burżuazyjnych środowisk nie można znaleźć optymizmu co do krótkoterminowej przyszłości systemu. Różni towarzysze komentowali perspektywy dla światowej gospodarki, ponieważ kryzys „stagflacji” nadal dominuje, a teraz towarzyszą mu nowe fale zakłóceń wynikające z katastrofalnego wpływu powrotu Chin „od zerowego Covid do maksymalnego Covid”, jak to ujął Vincent Kolo z sekcji Chiny, Hong Kong, Tajwan.

Marcus z Brazylii oraz Dagga i Daniel z Nigerii mówili o niektórych najważniejszych epizodach podkreślających polityczną niestabilność, która rozprzestrzeniła się na całym świecie. Zaledwie dwa tygodnie przed wyjazdem na Światowy Kongres, brazylijscy towarzysze musieli wyjść na ulice w opozycji do próby zamachu stanu przeprowadzonej przez bolsonarystów. W Nigerii kluczowe wybory prezydenckie w lutym tego roku odbędą się w kontekście wyniszczającego kryzysu walutowego i energetycznego, który podgrzewa rywalizację między różnymi grupami prokapitalistycznych bandytów politycznych. Przy kandydacie Labour Party, Peterze Obi, multimilionerze, byłym gubernatorze i kandydacie na wiceprezydenta z ramienia partii rządzących, przedstawianym obecnie jako „nowy”, obecnie prowadzącym w sondażach, dopiero okaże się czy kruche burżuazyjne „demokratyczne” instytucje tego kraju będą w stanie wytrzymać wir kryzysów, które zbiegają się na ten kraj, uderzając w jego długo cierpiącą ludność, która pomimo niewyobrażalnej nędzy i ponurych perspektyw, w ostatnich latach wykazała się niezwykłą wolą walki.

Towarzysze z Anglii, Walii, Szkocji i Belgii byli jednymi z tych, którzy przynieśli raporty o znaczącym międzynarodowym ożywieniu w walkach robotniczych, gdy fale strajków, a nawet strajki generalne wracają do porządku dziennego. Nico z Belgii mówił również o Francji, gdzie potężne tarcia międzyklasame został wywołane przez kontrreformę emerytalną Macrona, która będzie miała międzynarodowe konsekwencje. W wystąpieniach kilku towarzyszy analizowano również trwającą rewoltę ludową w Peru.

Choć może na mniejszą skalę, być może najbardziej doniosły ruch protestu w ostatnim okresie miał miejsce w Chinach, gdzie odważni robotnicy, kobiety i młodzież sprawili, że kapitalistyczni tyrani KPCh zadrżeli w krótkotrwałej fali protestów przeciwko brutalności państwa, która charakteryzowała politykę „zerowej covid”.

Wydarzenia, które miały miejsce w ciągu tygodnia poza salą obrad, tylko wzbogaciły to rozumienie świata. W sobotę (przedostatni dzień kongresu) wojsko amerykańskie zestrzeliło chiński balon obserwacyjny [w chwili pisania tego tekstu był to pierwszy z czterech  „niezidentyfikowanych” obiektów zestrzelonych przez wojsko amerykańskie i kanadyjskie], co wywołało nową eskalację dyplomatyczną w nowej zimnej wojnie i storpedowało płonne nadzieje na odwilż w stosunkach.

Kryzys klimatyczny, który był głównym tematem dyskusji przez cały tydzień, pochłonął dziesiątki ofiar, gdy w czasie obrad kongresu w Chile szalały dzikie pożary.

Kevin Mcloughlin z Irlandii poinformował o serii protestów przeciwko uchodźcom, które stanowią niezwykle niepokojący rozwój sytuacji, w której rasistowska skrajna prawica zaczyna coraz pewniej podnosić swoją brzydką głowę w południowej Irlandii. W tej nowej erze nieładu zagrożenie reakcją idzie w parze z potencjałem postępowej radykalizacji i socjalistycznej zmiany, a podczas gdy kongres dyskutował o tych wydarzeniach, towarzysze z Partii Socjalistycznej (ISA w Irlandii) organizowali walkę w terenie, budując protesty, aby domagać się jedności klasy robotniczej w masowej walce o domy dla wszystkich, przeciwko rasizmowi.

Towarzysze z Ameryki Łacińskiej i Erin Brightwell ze Stanów Zjednoczonych zrelacjonowali kryzys, z jakim borykają się różne nurty lewicowego reformizmu w kontekście głębokiego kryzysu kapitalizmu. W tym ostatnim przypadku, odrażająca porażka „Squad” w rzuceniu wyzwania demokratycznemu establishmentowi jest dodatkowo podkreślana przez znacznie bardziej skuteczne wysiłki republikańskiej prawicy „Freedom Caucus”, aby wykorzystać swoją przewagę w Izbie Reprezentantów.

Wojna w Ukrainie

W ciągu tygodnia na Ukrainie spadło wiele bomb i wiele osób straciło życie po wszystkich stronach konfliktu. Międzyimperialistyczna wojna trwa, przechodząc od jednej eskalacji do drugiej. Specjalna jednodniowa sesja poświęcona wojnie odzwierciedlała jej centralne znaczenie w wydarzeniach światowych, jako kolejnego z globalnych punktów zwrotnych, następujący po pandemii COVID-19, który podkreśla kluczowe cechy ery nieładu.

Punktem wyjścia dla naszego programu antywojennego, w opozycji do rosyjskiej inwazji, jest to, że główne ofiary wojny – robotnicy, biedni i uciskani we wszystkich częściach Ukrainy – nie mają swoich interesów reprezentowanych przez żadną „stronę” konkurujących grup imperialistów, którzy uczynili z Ukrainy pole bitwy w swojej globalnej walce o władzę. Kongres potwierdził nasze zaangażowanie w konsekwentnie internacjonalistyczną, antyimperialistyczną politykę oraz wsparcie dla niezależnego oporu klasy robotniczej wobec wojny na skalę międzynarodową.

Obejmuje to wsparcie dla niezależnego, zbrojnego oporu klasy robotniczej wobec rosyjskiej inwazji w samej Ukrainie, który musi być niezależny od proimperialistycznego reżimu Zełeńskiego. Siły takie mogłyby jeszcze bardziej osłabić spójność inwazyjnych wojsk rosyjskich, dzięki internacjonalistycznemu, klasowemu apelowi do żołnierzy klasy robotniczej o połączenie sił w sprzeciwie wobec podżegaczy wojennych i walce o lepsze, socjalistyczne społeczeństwo. Kilku towarzyszy mówiło o różnych kwestiach programowych, przed którymi stanęłyby takie siły, w tym o potrzebie programu, który wyraźnie opowiada się za prawem do samostanowienia zarówno dla Ukrainy jako narodu, jak i dla wszystkich mniejszości w jej granicach, aby same decydowały o swojej przyszłości.

Sebastian Rave z Niemiec mówił o rosnącym nacisku establishmentu na rzecz eskalacji dostaw broni do Ukrainy, co jest częścią rosnącej fali militaryzmu, przetaczającej się przez świat. Szwedzcy towarzysze informowali o instrumentalizacji wojny przez „doktrynę szoku” w celu dalszego wzmocnienia armii i przystąpienia do NATO. Ostatnim punktem zwrotnym w tym procesie była decyzja o wysłaniu czołgów do Ukrainy, a w dniach następujących po kongresie zostały stworzone podstawy pod przekazanie Kijowowi odrzutowców, których mglistą obietnicę otrzymał Zełeński podczas swojej wizyty w Londynie.

Z obiema stronami „zamkniętymi” w tym konflikcie o wysoką stawkę i bez perspektyw na zakończenie walk w najbliższym czasie, nie ma powodu, aby przewidywać koniec eskalacji w najbliższym czasie. Gdy delegaci kongresu wracali do domów, sekretarz generalny ONZ Antonio Guterres mówił dyplomatom w Nowym Jorku, że „obawiam się, że świat nie lunatykuje w kierunku szerszej wojny. Obawiam się, że robi to z szeroko otwartymi oczami”.

W każdym scenariuszu wojennym, pośród obfitujących nacjonalizmów, militaryzmu i jingoizmu wszelkiego rodzaju, marksiści są często zmuszeni płynąć pod prąd i opierać się silnym naciskom, aby skapitulować po „własnej” stronie w konflikcie międzyimperialnym. Mametlwe Sebei z RPA przypomniał kongresowi, że takie naciski są odczuwalne nie tylko na Zachodzie, gdzie presja przychodzi w formie propagandowej napaści, aby poprzeć Zełeńskiego i NATO. W wielu częściach neokolonialnego świata doświadczenie mas i ich nieufność do zachodniego imperializmu doprowadziły do tego, że wiele osób nabrało złudzeń, że Chiny i Rosja są postępową, alternatywną przeciwwagą dla dominacji USA. Perspektywa „wróg mojego wroga jest moim przyjacielem” jest forsowana przez wielu prokapitalistycznych i reformatorskich polityków dążących do wzmocnienia swoich więzi gospodarczych z Chinami.

W tej wojnie, a także w szerszej zimnej wojnie, marksiści muszą jasno powiedzieć, że jedyną postępową siłą w tym konflikcie jest międzynarodowa klasa robotnicza, która musi być zorganizowana i uzbrojona w program rewolucji socjalistycznej zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie, aby uniknąć groźby coraz większych krwawych konfliktów.

Podczas tej sesji odbyła się również ważna debata, która rozwijając się w ciągu ostatnich kilku miesięcy, pomogła wyostrzyć nasze rozumienie wojny i zadań, jakie przed nią postawiono. Kongres dyskutował o rosyjskiej sekcji ISA publicznie wyrażającej poparcie dla zachodniej „pomocy” wojskowej i podsumowującej swoje stanowisko w haśle „zwycięstwo dla Ukrainy!”. Kongres zdecydowanie (przy jednym głosie sprzeciwu) odrzucił to stanowisko i zgodził się kontynuować intensywną dyskusję ze wszystkimi towarzyszami na poziomie wewnętrznym, prowadząc koleżeńską dyskusję w celu zjednoczenia się wokół programu konsekwentnego internacjonalizmu i antyimperializmu.

Feminizm socjalistyczny

Zrozumienie znaczenia globalnej rewolty przeciwko wielu formom opresji kapitalizmu i roli, jaką odgrywa ona w szerokiej walce klasowej, było kluczową częścią orientacji politycznej ISA w ostatnich latach. Jak wyjaśniła Laura z Irlandii podczas żywej jednodniowej dyskusji plenarnej na temat feminizmu socjalistycznego, zostało to dramatycznie potwierdzone, ostatnio w heroicznym ruchu irańskich mas, zjednoczonych pod sztandarem „Kobieta, życie, wolność”.

Pomimo ostatnich znaczących niepowodzeń, takich jak obalenie Roe v Wade w USA i ataki na prawa aborcyjne w Ekwadorze, globalna fala walki feministycznej nie zgasła, ale pozostaje bardzo żywa. Dało się to również odczuć w ożywieniu walki w przemyśle, gdzie zdominowane przez kobiety siły robocze w służbie zdrowia, edukacji i innych miejscach stanowią awangardę walki klasy robotniczej w walce ze skutkami inflacji i wyrównania rachunków po pandemii. W miarę jak reakcjoniści tacy jak Andrew Tate dochodzą do głosu, próbując normalizować mizoginistyczne barbarzyństwo w XXI wieku, słuszny gniew przeciwko tym postaciom i ideom sprawi, że kobiety, dziewczęta i osoby LGBTQ+ staną się bohaterami nowych wybuchów społecznych.

Dla ISA to zrozumienie wiąże się również z działaniem. Od Stanów Zjednoczonych po Austrię, od RPA po Brazylię, towarzysze mówili o socjalistycznej i feministycznej pracy kampanijnej, która jest częścią krwiobiegu ISA i wszystkich jej sekcji. Keely z USA opowiedziała o tym, jak Socialist Alternative wyprowadziła tysiące ludzi na ulice kilku miast przeciwko uchyleniu Roe, w tym współorganizowała największy jak dotąd protest w tej sprawie (ponad 20 000 osób w Nowym Jorku). Towarzysze z Belgii stworzyli potężny front socjalistycznej walki feministycznej poprzez kampanię ROSA, która wielokrotnie mobilizowała tysiące młodych ludzi i zaczęła wywierać wpływ na ruch pracowniczy.

Kilku towarzyszy mówiło o ROSA International, która ma ogromny potencjał, aby przyciągnąć najbardziej świadome i bojowe elementy w tej globalnej fali walki i radykalizacji. Ambitne plany na 8 marca sprawią, że ISA i ROSA International będą działać razem na skalę światową, po czym odbędzie się wyczekiwana konferencja ROSA International w Wiedniu w dniach 18 i 19 marca.

Claire z Anglii, Walii i Szkocji, Anja z Belgii i kilka innych towarzyszek mówiło o innym kluczowym aspekcie naszej socjalistycznej pracy feministycznej: walce ideologicznej o ustanowienie marksistowskiej, opartej na walce klas perspektywy i walce o jej przyjęcie przez nowe ruchy masowe.

Na kongresie uzgodniono również międzynarodowy „Kodeks postępowania”, bardzo ważny dokument, który ma służyć jako jasne i skuteczne ramy polityczne oraz konkretne ramy postępowania w sytuacjach nadużyć, przemocy, molestowania seksualnego lub napaści (lub innych ważnych skarg), jeśli te miałyby mieć w naszych szeregach. Wybrano również zespół pełnomocników ds. bezpieczeństwa i skarg, którzy mają pomagać we wdrażaniu Kodeksu.

Nowa fala walki klasowej

Jedną z sesji kongresu, która została zrelacjonowana najbardziej entuzjastycznie, była komisja ds. związków zawodowych i pracy w miejscu pracy. Towarzysze relacjonowali rolę, jaką sekcje ISA i towarzysze odgrywają w kontekście odradzającego się ruchu robotniczego na świecie. Szczególny optymizm wzbudziły doniesienia towarzyszy z USA o gigantycznym kroku naprzód dla tamtejszej organizacji pracowniczej, przygotowanym przez falę działań związkowych w Starbucksie i, co ważniejsze, w Amazonie.

Socialist Alternative US energicznie włączyła się w ten proces, odgrywając wiodącą rolę w kluczowych kampaniach. Niedawno rozpoczęta kampania na rzecz uznania związków zawodowych i 30-godzinnej płacy minimalnej w największym „airhubie” Amazona, w Kentucky, jest bitwą o niezwykle wysoką stawkę dla całego ruchu pracowniczego. Ale możliwości budowania siły i organizacji klasy robotniczej w tej kluczowej dla globalnego kapitalizmu korporacji nie ograniczają się tylko do USA. Towarzysze z Wielkiej Brytanii i Niemiec komentowali ważne walki toczone przez pracowników Amazona w ich krajach, a także we Francji. Pogłębianie międzynarodowych powiązań pomiędzy walczącymi pracownikami Amazona jest kluczowym zadaniem strategicznym, w którym ISA chętnie pomoże, oferując śmiały program budowania demokratycznych i bojowych organizacji masowych w celu zorganizowania niezorganizowanych w całej gospodarce.

Wyczyny Amazona związane z „Prime day” 11 i 12 lipca mogą być okazją do rzucenia światła na tytaniczną walkę tych kluczowych pracowników na arenie międzynarodowej, a ISA zobowiązało się do omówienia podjęcia inicjatyw wokół tej daty. W tym samym duchu dyskutowaliśmy o przygotowaniach do 12 maja, który jest oficjalnie „Międzynarodowym Dniem Pielęgniarek”, jako okazji do podkreślenia i umiędzynarodowienia walki tego kluczowego sektora, który jest w awangardzie rozwoju międzynarodowego ruchu pracowniczego. Obserwujcie te miejsca!

Towarzysze z Belgii poinformowali o tamtejszym ruchu strajkowym, jak również o radykalizacji żądań wysuwanych przez walczących pracowników, w szczególności o nacjonalizacji przemysłu energetycznego, którą socjaliści w pełni popierają, wysuwając potrzebę nacjonalizacji pod kontrolą pracowników i zintegrowanej z demokratycznym socjalistycznym planem gospodarczym. Sebei z RPA poinformował o ważnym strajku w Clover, w którym WASP (ISA w RPA) odegrało kluczową rolę, w tym w budowaniu międzynarodowej solidarności poprzez pracę ISA i jej sekcji.

Kongres omówił również rozpoczęcie „Workers’ Strike Back” przez Kshamę Sawant i Socialist Alternative, szerokiej inicjatywy, która ma na celu pomoc w budowaniu masowego ruchu szeregowych pracowników na ulicach i w miejscach pracy, połączonego z walką o polityczną niezależność klasy robotniczej. Następuje to po dekadzie ogromnych osiągnięć Kshamy i Socialist Alternative w radzie miejskiej Seattle, tworząc żywy przykład tego, jak zwycięstwa można odnieść dzięki odważnej polityce socjalistycznej i metodom walki klasowej.

Budowanie sił marksizmu – Droga do większego, silniejszego ISA!

Bliźniaczym wnioskiem, który płynie ze wszystkich politycznych dyskusji w obecnym okresie, w tym tych, które zdominowały Światowy Kongres, jest z jednej strony paląca potrzeba budowania znacznie większych i silniejszych rewolucyjnych organizacji marksistowskich na skalę światową, a z drugiej strony rosnące możliwości, które istnieją w sytuacji światowej, aby to właśnie zrobić. Zgodnie z tą logiką, kongres zakończył się sesją plenarną na temat budowania partii, zatytułowaną „Droga do większego, silniejszego ISA”, wprowadzoną przez Elsa Deschoemackera z Belgii i Elana Axelbanka z USA, na którą odpowiedział Andy Moxley. Sesję plenarną uzupełniły komisje zajmujące się pracą z młodzieżą, związkami zawodowymi i pracą w miejscu pracy, finansami, dokumentem i konsolidacją.

Od światowego kongresu w 2020 roku kilka sekcji ISA odnotowało imponujący wzrost. Nof z Anglii, Walii i Szkocji oraz kilku towarzyszy ze Stanów Zjednoczonych – wszyscy zrelacjonowali przykłady znaczących fal rekrutacji w swoich krajach. Cristian Tello z Meksyku zrelacjonował budowę nowej meksykańskiej sekcji ISA – uznanej za pełną sekcję po raz pierwszy na kongresie! – od jednego członka do kilkudziesięciu od ostatniego kongresu. Sekcje w RPA, Kanadzie i Izraelu/Palestynie odnotowały znaczący wzrost liczby członków. Poinformowano także o nowych, ekscytujących przełomach – ISA prowadzi zorganizowaną działalność w kilku krajach, w których nie miało to miejsca do 2020 roku, w tym w Chile, Kolumbii, Argentynie i Indiach.

Kilkoro towarzyszy zwróciło uwagę na potrzebę kontynuowania rekrutacji poprzez poważne wysiłki na rzecz edukacji politycznej członków, zachęcania ich do aktywności w walce klasowej i włączania ich do ważnych ról w partii, aby wzrost był oparty na solidnych podstawach. Kluczem do tego, jak również do całej naszej pracy nad budowaniem partii, jest rola gazety marksistowskiej, która jest podstawą pracy politycznej i działalności naszych sekcji krajowych. Kongres dyskutował również nad wprowadzeniem ulepszeń do naszych międzynarodowych publikacji, w tym internationalsocialist.net i czasopisma Socialist World.

Mimo pozytywnych refleksji na temat naszych osiągnięć, Kongres był również świadomy, że wzrost ISA nie dorównał jego potencjałowi w nadchodzącym okresie. Z przekonaniem wyznaczyliśmy sobie cele, by zaradzić temu w nadchodzących miesiącach i latach, włączając w to ustanowienie bardziej intensywnego, skoordynowanego wysiłku międzynarodowego, by zmaksymalizować nasz potencjał wzrostu, zwłaszcza w kluczowych krajach, w nadchodzącym okresie. Kluczowe dla tego celu będzie podwojenie naszej determinacji, aby zwrócić się do młodzieży! Towarzysze wyszli z komisji ds. pracy z młodzieżą zdeterminowani, by uczynić ten zwrot konkretną rzeczywistością, zintegrowaną częścią wielu interwencji ISA w walkę feministyczną, pracowniczą, środowiskową i inne.

Kongres zamknęliśmy z myślą wszystkich uczestników mocno skoncentrowaną na przyszłości i zatwierdziliśmy ambitną strategię na przyszłość. Obejmuje ona intensywny i ekscytujący okres socjalistycznej pracy feministycznej wokół 8 marca, nowe ambitne międzynarodowe inicjatywy związków zawodowych, międzynarodowe mobilizacje na rzecz demonstracji klimatycznych i ważnych ruchów strajkowych oraz kolejne kroki w kierunku nadchodzącej historycznej Światowej Szkoły Kadr ISA w lipcu.

Tekst oryginalny: https://internationalsocialist.net/en/2023/02/isa-13th-world-congress