Ratujmy miejsca pracy w Nowej Hucie!

Treść ulotki z protest hutników w kwietniu 2015 r.

Nacjonalizacja branży hutniczej!

Dalsze istnienie wielkiego pieca w nowohuckim zakładzie wisi na włosku! Z wygaszeniem wielkiego pieca związana jest utrata ok. 1500 miejsc pracy w samej hucie i kolejnych tysięcy miejsc pracy u kontrahentów. Właściciel koncernu ArcelorMittal Poland uzależnia decyzję o wygaszeniu od uzyskania państwowej pomocy na niezbędną modernizację pieca. To nie pierwszy raz kiedy Mittal stawia europejski rząd przed wyborem: więcej ustępstw i pieniędzy dla koncernu lub likwidacja miejsc pracy. Nie możemy ulegać takiemu szantażowi! Jeden z najpotężniejszych koncernów na świecie, cieszący się od lat przywilejami podatkowymi, nie ma pieniędzy na inwestycje w zakładzie? Niech zatem podzieli się informacjami finansowymi z przedstawicielami załogi! Jeśli przyszłość tysięcy miejsc pracy i całej branży hutniczej w regionie zależy od jednej decyzji miliardera, której społeczeństwo nie jest nawet w stanie zweryfikować – konieczne jest poddanie zakładu społecznej kontroli, tzn znacjonalizować go pod kontrolą robotniczą.

Znacjonalizowany zakład potrzebowałby państwowych inwestycji, aby zagwarantować miejsca pracy. Kontrola załogi nad produkcją i robotnicze zarządzanie umożliwiłoby poprawę warunków pracy oraz odsunęłoby ryzyko marnotrawstwa i biurokratyzacji.

W ostatnich latach tysiące hutników we Francji czy Belgii straciło swoje miejsca pracy w zakładach Mittala. Pracownicy w tych zakładach widząc zagrożenie, wznosili hasła nacjonalizacji hut (we Francji ten postulat podjął nawet minister przemysłu). Jednak program nacjonalizacji nie został zrealizowany i dziś wielkie piece we Florange czy walcownia zimna w Liège stoją puste. Nie popełnijmy ich błędu, nie dajmy się szantażowi kapitalistów!

Aby ratować miejsca pracy w hutnictwie Alternatywa Socjalistyczna postuluje:

• Nacjonalizację hutnictwa i głównych gałęzi gospodarki pod kontrolą robotniczą jako gwarant zachowania miejsc pracy;
• Nacjonalizację sektora energii i publiczne inwestycje w innowacje w branżach energochłonnych;
• Przejęcie przez państwo i organy kontroli robotniczej nadzoru nad handlem stalą;
• Masowe roboty publiczne i demokratyczny plan produkcji dla zaspokojenia potrzeb społecznych i pobudzenia popytu wewnętrznego.