Alternatywa Socjalistyczna Polska sekcja International Socialist Alternative
Reporterzy ISA
Nasi meksykańscy towarzysze poinformowali nas dziś o śmierci Estebana Volkova, wnuka Trockiego, który był obecny, a nawet sam został ranny, podczas dwóch prób zamachu na Trockiego przez stalinowskich agentów w jego ówczesnym domu na wygnaniu w Meksyku. Druga próba zakończyła się sukcesem. Od tego czasu Esteban Volkov poświęcił swoje życie podtrzymywaniu przy życiu idei swojego dziadka i utrzymywaniu ich domu w Coyoacán jako pomnika wielkiego rewolucjonisty.
Gdy reżim stalinowski upadał, a „pieriestrojka” i „głasnost” Michaiła Gorbaczowa nabierały tempa, Esteban przemawiał na „Militant Rally” w 1988 r. (zorganizowanym przez byłą brytyjską sekcję ISA) w Londynie. Mogło to być głęboko osobiste wspomnienie życia jego dziadka, ale Esteban zrobił to, co zrobiłby sam Trocki, zwracając się do sali z politycznym wyzwaniem dla umierającego stalinowskiego reżimu.
Esteban byłby zadowolony, gdyby odkrył, że zaledwie trzy lata po jego przemówieniu członkowie CWI (obecnie ISA) odegrali kluczową rolę w opublikowaniu po raz pierwszy w Związku Radzieckim „Zdradzonej rewolucji” Trockiego w nakładzie 100 000 egzemplarzy. Aby z szacunkiem uczcić odejście Estebana, ponownie publikujemy jego przemówienie na Militant Rally w 1988 roku.
Zrehabilitować Lwa Trockiego
„Chciałbym przesłać serdeczne, braterskie pozdrowienia wszystkim uczestniczącym w tym ważnym wydarzeniu. Z zainteresowaniem obserwujemy zmiany wprowadzane przez Gorbaczowa w Związku Radzieckim, które otwierają nowe drogi i wydają się oznaczać koniec jednego z najbardziej złowieszczych rozdziałów w historii tego stulecia: ery stalinowskiej.
Jednocześnie wzywam wszystkie kraje oparte na nacjonalizacji środków produkcji do powrotu na drogę prawdziwego socjalizmu opartego na wolności i demokracji robotniczej oraz do pełnego przywrócenia prawdy historycznej.
Po wielkim zwycięstwie w Rosji w październiku 1917 r., pierwszej na świecie proletariackiej rewolucji socjalistycznej, skutecznie kierowanej przez partię bolszewicką z Leninem i Trockim na czele, proces historycznego postępu został chwilowo zatrzymany, a rewolucja została ograniczona do granic narodowych. W kontekście ogromnych niedoborów i zacofania dało to początek kontrrewolucji kierowanej przez Józefa Stalina.
Stworzyło to jedną z najbardziej barbarzyńskich tyranii w dziejach historii, która stała się kolosalną przeszkodą na drodze do wprowadzenia prawdziwego socjalizmu na naszej planecie. Aby powrócić na drogę rzeczywistego socjalizmu, konieczne jest potępienie, bez żadnych „jeśli” i „ale”, wszystkich nikczemnych kłamstw, fałszerstw, zdrad, tyranii i zbrodni stalinowskiego reżimu.
Milczenie oznacza współudział. Te metody i procedury, bardziej odpowiednie dla inkwizycji i caratu niż dla ideałów marksizmu, muszą zostać wymazane. Wśród niekończących się zdrad i zbrodni stalinowskiego reżimu przeciwko socjalizmowi i ludzkości, musimy wymienić następujące:
Zniesienie wszelkiej wolności słowa, demokracji i władzy politycznej klasy robotniczej w Związku Radzieckim;
Narzucenie systemu kłamstw i oszczerstw na wszystkich poziomach oraz fałszowanie historii jako „ogólnej metody”;
Porzucenie internacjonalizmu i zdrada klasy robotniczej, wchodzenie w układy i sojusze z jej najzacieklejszymi wrogami – Czang Kaj-szekiem, Hitlerem, Batistą i innymi. Wysłanie od dziesięciu do piętnastu milionów obywateli radzieckich do niewolniczej pracy w obozach pracy przymusowej w najbardziej niegościnnych regionach Związku Radzieckiego. Ta przymusowa siła robocza, wykorzystywana przy głównych projektach budowlanych w infrastrukturze kraju, była ważnym filarem rosyjskiej gospodarki w tamtym czasie.
Eksterminacja wszystkich bolszewickich towarzyszy Lenina, a także zniszczenie dużej części ówczesnej partii komunistycznej, uznanej za winną najbardziej absurdalnych oskarżeń, oraz zamordowanie najbardziej znanych przywódców po groteskowej farsie osławionych procesów moskiewskich.
Mordercza ręka Stalina sięgnęła daleko do Meksyku, aby uciszyć głos tego rewolucyjnego marksisty, bliskiego współpracownika Lenina i organizatora Armii Czerwonej: Lwa Trockiego.
W swojej paranoi Stalin zdekapitował nawet Armię Czerwoną, rozstrzeliwując jej najbardziej błyskotliwych i doświadczonych generałów i oficerów na krótko przed inwazją Hitlera. Pozostawiło to kraj praktycznie bezbronny w obliczu nazistów, których armie bez większych trudności przeniknęły do samego serca Rosji, dosłownie docierając do bram Moskwy, zadając kolosalne straty i nieograniczone zniszczenia. W rzeczywistości, w tej pierwszej fazie wojny, naziści zostali powstrzymani jedynie przez problemy logistyczne, w ogromie Rosji Radzieckiej i przybycie generała Zimy. Narażając na niebezpieczeństwo przetrwanie ZSRR, Stalin odpowiada za zdradę państwa. Zupełnie inna była rola Lwa Trockiego, który stworzył Armię Czerwoną i poprowadził ją do skutecznej walki z wrogimi armiami, które atakowały młode państwa radzieckie na wszystkich frontach.
Kolejną zbrodnią Stalina i systemu, który uosabiał, było stłumienie niewyczerpanego potencjału ludzkiej kreatywności wywołanego entuzjazmem prawdziwego społeczeństwa socjalistycznego, któremu nie pozwolono powstać.
Wiele zbrodni stalinizmu czyta się bardziej jak przerażające powieści niż historię XX wieku. Wydarzenia te pozostawiły po sobie miliony niewinnych ofiar, które pilnie domagają się sprawiedliwości przed sądem historii. Nazwiska każdej ofiary powinny zostać ujawnione. Nie wolno dłużej zwlekać z oczyszczeniem ich ze wszystkich oszczerstw i fałszywych oskarżeń; ich rodziny muszą otrzymać materialną lub moralną rekompensatę za krzywdy i cierpienia, które tak niesprawiedliwie im zadano.
Ludzki umysł jest najwspanialszym narzędziem, jakie posiada ludzkość, ale nie może rozwijać się w ciemnym i wilgotnym lochu. Motywacja, informacja i komunikacja są dla niego niezbędne. Było to coś, czego Stalin nigdy nie zrozumiał – a może rozumiał to aż za dobrze! Aby powrócić do prawdziwego socjalizmu, niezbędna jest możliwość swobodnego myślenia, mówienia i dyskutowania oraz korzystania z prawa do decydowania i głosowania w sposób demokratyczny na wszystkich poziomach radzieckiego życia.
Zadanie przywrócenia historycznej prawdy o ich bohaterach przypada człowiekowi, który był dwukrotnym przewodniczącym Piotrogrodzkiej Rady Robotniczej, bliskim współpracownikiem Lenina, organizatorem Armii Czerwonej – rosyjskiemu rewolucjoniście i teoretykowi marksistowskiemu, Lwu Trockiemu.
Ten niezłomny obrońca klasy robotniczej, jedna z kluczowych osób w zwycięstwie rewolucji rosyjskiej i założeniu Związku Radzieckiego, był pierwszym człowiekiem, który potępił wypaczenia i zdrady Józefa Stalina przeciwko ideom marksizmu i rewolucji październikowej. Prowadził z nimi nieubłaganą walkę, za co stał się najbardziej prześladowanym rewolucjonistą na świecie.
Jeśli „głasnost” ma być wiarygodna i skuteczna, nie może być obszarów zakazanych. Lew Trocki musi teraz zostać uwolniony od lawiny fałszywych oskarżeń, kłamstw, oszczerstw i falsyfikacji wylewanych na niego i jego idee w Rosji i innych zdeformowanych państwach robotniczych przez ponad pół wieku. Sprawiedliwość wymaga, aby zajął on miejsce, na które zasługuje w historii Związku Radzieckiego. Jego prace, pisma i tezy polityczne muszą być publikowane, swobodnie dyskutowane i obiektywnie oceniane, podobnie jak pisma innych, którzy odegrali rolę w rosyjskiej rewolucji i uniwersalnej myśli ludzkiej.
Idee marksizmu w żaden sposób nie straciły na aktualności. Społeczeństwo kapitalistyczne wygenerowało niewyobrażalną wiedzę i rozwój naukowy, ale nie znalazło, ani nigdy nie znajdzie, formuły na wyeliminowanie głodu, nędzy i niesprawiedliwości z naszej planety. Wręcz przeciwnie, postawiło ludzkość na krawędzi piekielnej atomowej pożogi.
Alternatywą byłby system społeczno-ekonomiczny, w którym ludzkość panowałaby nad własnym losem, a nie była tylko przedmiotem do wykorzystania i wyrzucenia. Prawdziwy socjalizm lub barbarzyństwo – oto wybór, przed którym stoimy”.
Tekst oryginalny: https://internationalsocialist.net/en/2023/06/obituary
